ที่มาจากเรื่องจริงของเพลงใหม่ POTATO เพลง "อารมณ์สีเทา"

ที่มา : http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C6407467/C6407467.html

เมื่อหลายเดือนก่อนผมเองเคยมาเล่าที่มาของเพลง นี่แหละความเสียใจ ของวง POTATO อัลบั้ม SENSE มา

พิมพ์ลงใน PANTIP ให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ได้อ่านและได้ทราบกัน จากการพิมพ์ที่มาของเพลง "นี่แหละความ

เสียใจ "ครั้งนั้นทำให้ผมได้รับ e-mail จากเพื่อนฝูงมากมายหลายร้อยฉบับ เพลงนั้นพูดถึงความเสียใจที่เพื่อน

ผมสูญเสียคุณพ่อเขาไป แต่คราวนี้ผมไม่คิดเลยว่าจะได้เขียนเพลงจากการเสียชีวิตของพ่อผมเอง ซึ่งท่านได้เสียชีวิต

ลงที่โรงพยาบาลเปาโล เมโมเรียล ด้วยอาการเส้นเลือดในสมองแตกวันที่ 6 มกราคม 2551 ก่อนถึงวันเกิดผม

10 วัน ( ผมเกิด 16 มกราคม ) คุณพ่อเส้นเลือดแตกในสมองตั้งแต่บ่ายวันที่ 2 มกราคม กลางถนนรัตนา

ธิเบศร์ปากซอยบ้านผมเอง ในขณะนั้นคุณพ่อขับรถอยู่คนเดียวแล้วพอเส้นเลือดในสมองแตกท่านก็ฟุบแล้วรถก็ขึ้น

ไปชนเกาะริมถนน โชคดีที่รถคันข้างหลังที่ตามมาลงมาช่วยทันทีเพราะเห็นรถพ่อผมโซเซมาสักระยะหนึ่ง ถึงตอนนี้

ผมไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ชื่ออะไร เขานำคุณพ่อมาส่งที่โรงพยาบาลแล้วรีบไปธุระต่อทันที แต่ถ้าคุณคนนั้นได้

อ่านกระทู้นี้อยู่ผมขอขอบพระคุณอย่างสุดซึ้งที่ทำให้ผมได้อยู่กับพ่อต่อไปอีก 4 วันจนถึงวันที่ 6 มกราคม

มาเล่าถึงที่มาเพลง อารมณ์สีเทา กันต่อนะครับ...ทาง GMM ได้มอบหมายงานให้ผมทำอัลบั้มพิเศษให้โปเตโต้

เป็นงานอะคูสติคซึ่งจะวางแผงเดือนมีนาคม 2008 ซึ่งผมบอกตามตรงว่าผมไม่รู้จะเขียนเพลงเรื่องอะไรดี ผม

สับสนกับชีวิตตอนนั้นไปหมด ผมอยู่ที่บ้านกับโรงพยาบาล แล้วก็เปลี่ยนเป็นอยู่บ้านกับวัดชลประทานฯ สลับไปมา

หลายวัน ทันทีที่หมอบอกว่าพ่อผมไม่รอดแน่ๆ แม่ผมก็เป็นลมความดันขึ้นเกิน 200 ขึ้นห้องนอน ICU ของ

โรงพยาบาลทันที แม่ผมอยู่ชั้น 6 พ่อผมอยู่ชั้น 5 ผมและน้องๆวิ่งสลับขึ้นลงกันทั้งคืน ในขณะที่งานก็ใกล้ถึง

กำหนดส่งขึ้นมาทุกที

จนเวลาผ่านไป ศพคุณพ่อผมถูกเผา ณ วันที่ 12 มกราคม ผมก็ยังคงคิดอะไรไม่ออก แต่กำหนดส่งเพลงคือในเดือน

มกราคม เช่นเดิม ผมนั่งแต่งเพลงขึ้นมา 5-6 เพลง ซึ่งแต่งเท่าไหร่ใจผมก็ไม่ชอบสักที ผมรู้สึกว่ามันไม่เพราะ มัน

ไม่ได้อารมณ์ มันแย่ไปหมด ทุกคอร์ดกีต้าร์ที่ดีดออกมามันห่วยแตก เหมือนชีวิตมันมืดสนิท ผมนึกถึงวันที่เขียนเพลง

นี่แหละความเสียใจ ที่เขียนให้คุณพ่อของเพื่อนผม นึกถึงวันที่ผมเขียนเพลง รักแท้ดูแลไม่ได้ พยายามดึงความมั่นใจ

ออกมาก็ทำอะไรไม่ได้ ผมจำได้ว่าตอนนั้นเป็นเวลาตี 2 ผมเดินไปยืนดูรูปคุณพ่อที่ใช้ตั้งหน้าศพในวันสวดศพ เรา

เก็บรูปนี้ไว้ที่บ้านตรงหน้าห้องนอนคุณพ่อ ผมภาวนาว่า "พ่อครับช่วยผมด้วย พ่อครับช่วยผมด้วย ผมทำงานไม่ได้

เลย ผมคิดอะไรไม่ออก " แล้วผมก็เดินเข้าห้องนอนของแม่ คิดว่าแม่คงหลับแล้วหล่ะ เพราะมันจะตี 3 แล้วใน

เวลานั้น แต่แม่ยังคงไม่หลับแล้วก็ทักขึ้นมาว่า " เบียร์ ใครปรับแอร์ให้เย็นขึ้นรึเปล่า ทำไมมันหนาวแบบนี้ "

ผมก็ดูที่รีโมท ก็เห็นว่ามันอุณหภูมิเท่าเดิมเหมือนทุกวัน แม่ก็พูดต่อไปว่า " แม่ไม่ชินเลยที่ต้องนอนคนเดียว ไม่รู้

ป่านนี้พ่อเขาจะไปอยู่ที่ไหน " ผมเดินกลับออกมาจากห้องนอนแม่ หยิบกีต้าร์ขึ้นมาแล้วดีดคอร์ด C ร้องคำว่า "

ฉันทนนอนคนเดียวเปลี่ยวใจคืนไหนที่ลมหนาวมา ใจมันเหมือนชาๆไม่รู้ว่าจะอดทนได้นานรึเปล่า " ตรงคำว่า

ลมหนาวผมคิดมาจากเรื่องแอร์ที่แม่บอกว่าทำไมมันหนาวแบบนี้ แล้วก็ได้คำว่า " ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหนกับใคร แต่

ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้ว่าคนๆนี้นั้นรออยู่ " จากคำที่แม่พูดว่าไม่รู้ว่าพ่อเขาจะไปอยู่ที่ไหนนะลูกตอนนี้

หลังจากได้ 2 ประโยคนี้ผมปิดไฟในห้องทำงานผมที่บ้านแล้วนอนมองเพดานห้องด้วยความคิดถึงพ่อ แล้วก็สังเกต

เห็นแสงเงาผมสะท้อนเพดานห้องนอนในมุมเฉียงๆ ผมนึกถึงตอนเด็กๆเวลาผมฝันร้าย ผมจะกระโดดขึ้นไปนอน

กับพ่อบนเตียงแล้วบอกพ่อว่าผมฝันร้ายขอนอนด้วยนะครับพ่อ เลยคิดว่าตอนเด็กเงามันคงเป็นรูปผมกอดพ่ออยู่มั้ง

เลยได้อีกท่อนนึงมาคือ " ไฟห้องนอนเมื่อก่อนสะท้อนเสียงเงาสองเรานอนกอดกัน วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้ไม่มีเธอ อยู่

ตรงนี้ไม่ได้เจออุ่นไอที่คุ้นเคย "

ผมเริ่มรู้สึกถึงความเป็นเพลงขึ้นมาเมื่อได้ 3 ท่อนนี้ เลยเปิดไฟแล้วเอารูปพ่อมาดูแล้วนั่งเขียนไปจนจบเพลง พอ

รู้ตัวอีกทีก็ข่าวเช้าคุณ สรยุทธ มาแล้ว...

ผมคิดว่าคนแต่งเพลงนี้คือ ผม..คุณพ่อผม..คุณแม่ผม เราแต่งเพลงนี้ด้วยกัน และเป็นเพลงแรกที่ผมได้เขียน

ร่วมกับคนในครอบครัว

คิดถึงพ่อครับ...

ฟองเบียร์ และ ครอบครัว อุทัยเฉลิม